Apabila United Kingdom dan Amerika Syarikat bersaing untuk kedudukan peneraju mata wang penyelesaian global, pengantarabangsaan pertama dolar AS mengalami kekalahan yang teruk, dan United Kingdom sekali lagi memperoleh semula kekuatannya dengan bergantung kepada halangan perdagangan yang ditubuhkan oleh Sistem Keutamaan Imperial. Tetapi dengan meletusnya Perang Dunia II, Britain sekali lagi jatuh ke dalam krisis pepijat. Bagaimanakah Amerika Syarikat secara beransur-ansur membelah Britain? Bagaimanakah Churchill dan Roosevelt bergelut di Lautan Atlantik untuk memperjuangkan kepentingan negara masing-masing?
Dolar A.S. pertama kali diantarabangsakan pada tahun 1914. Menjelang tahun 1924, bahagian dolar A.S. dalam rizab mata wang global telah mengatasi United Kingdom, dan statusnya sebagai mata wang penyelesaian perdagangan global juga sangat mengatasi United Kingdom. Ia boleh dikatakan bahawa dolar AS telah mencapai Status hegemoni, menjatuhkan pound. Walau bagaimanapun, disebabkan kecacatan yang wujud dalam sistem mata wang AS, ia menggunakan dasar yang salah, yang menyebabkan dolar AS berkuasa dengan susah payah dari tahun 1925. Akibatnya, ia memerintah sehingga 1933, dan ia runtuh dalam masa kurang daripada 10 tahun. . Peristiwa simboliknya ialah Bank Pusat Rizab Persekutuan hampir terhimpit. Bank-bank negara Amerika Syarikat pada dasarnya telah diberi cuti selama 10 hari, yang bermaksud bahawa pengantarabangsaan pertama dolar adalah kegagalan. Dolar telah dipukul kembali kepada bentuk asalnya, manakala paun memasuki keadaan pemisahan. Empayar British memimpin lebih daripada 20 negara di kawasan paun, dan membentuk kawasan perdagangan Empayar British yang dipanggil kawasan paun. Bagi perdagangan antara negara-negara ini, mereka telah menubuhkan set halangan perdagangan mereka sendiri, sistem keutamaan empayar. Dalam keadaan sedemikian, selepas United Kingdom menyingkirkan standard emas pada tahun 1931 dan sebelum meletusnya Perang Dunia II pada tahun 1939, Empayar British secara beransur-ansur pulih dari segi kewangan selepas lapan tahun pemulihan. Menjelang tahun 1933, rizab pertukaran asing Empayar British telah pulih. Ia telah meningkat kepada 4.5 bilion dolar AS, yang merupakan jumlah yang sangat besar. 4.5 kali lebih tinggi daripada ketika Britain keluar daripada standard emas pada tahun 1931. Jadi Empayar British mempunyai daya hidup semula dan boleh melawan. Tetapi pada saat genting ini, Perang Dunia II meletus. Sejurus Perang Dunia II bermula, masalah lama Britain dalam Perang Dunia I dimanifestasikan semula. Ia masih masalah kapasiti pengeluaran perindustrian yang tidak mencukupi. Peperangan memakan terlalu banyak, dan pengeluaran perindustrian Britain tidak dapat bersaing. Oleh itu, Britain terpaksa bergantung kepada Amerika Syarikat untuk menyediakannya dengan bekalan masa hadapan.peralatan ketenteraan.
Apakah keadaan di Amerika Syarikat pada masa ini? Rakyat Amerika sebenarnya menentang Amerika Syarikat memasuki peperangan pada masa itu. Pada masa itu, Amerika Syarikat percaya bahawa kaedah pemerintahan Empayar British iaitu kolonialisme sudah lapuk dan ketinggalan zaman. Kerana Amerika Syarikat adalah tanah jajahan British ketika itu, dan kemudian mendapat kemerdekaan melalui perjuangan jangka panjang. Jadi rakyat Amerika mempunyai keengganan naluri terhadap sistem penjajah itu sendiri. Pada masa yang sama, Amerika Syarikat berpendapat bahawa United Kingdom bukanlah burung yang baik. Selepas Perang Dunia I, Britain berhutang kepada Amerika Syarikat sebanyak 5 bilion dolar AS. Apabila Perang Dunia II meletus, Britain hanya membayar balik 1.5 bilion dolar AS, dan masih ada 3.5 bilion dolar A.S. terhutang, jadi orang Amerika berkata mengapa kita perlu membantu Bagaimana pula dengan Empayar British yang sedang berperang? Oleh itu, hanya 3% orang dalam tinjauan pendapat pada masa itu percaya bahawa Britain harus dibantu untuk memerangi Jerman, dan sebahagian besar orang menentangnya. Kongres telah menjalankan banyak penyiasatan, dan salah satu laporan penyiasatan yang dibuat oleh Suruhanjaya Ney menunjukkan bahawa Kongres percaya bahawa jurubank telah mendorong Amerika Syarikat ke dalam peperangan, jadi ia tidak boleh membuat kesilapan yang sama lagi. Amerika Syarikat tidak boleh beralih kepada peperangan, jadi satu siri undang-undang berkecuali telah diperkenalkan pada pertengahan 1930-an. Negara-negara yang menyertai peperangan tidak dibenarkan menjalankan perdagangan senjata.Negara-negara ini membeli senjata dari Amerika Syarikat, tetapi tidak menjualnya. Selain itu, selagi negara yang berhutang wang kepada Amerika Syarikat semasa Perang Dunia I tidak membayar balik, mereka tidak akan mendapat sesen pun pembiayaan daripada Amerika Syarikat. Dalam keadaan sedemikian, United Kingdom pergi ke Amerika Syarikat untuk melobi semula, mengatakan bahawa Amerika Syarikat harus memberikan bantuan, dan rakyat Amerika menentangnya dengan tegas. Walau bagaimanapun, elit pemerintah di Amerika Syarikat tidak melihatnya seperti itu.Pada pandangan Roosevelt, jika Nazi Jerman terus memusnahkan Britain, maka Jerman akan dapat menggerakkan semua keupayaan pembinaan kapal di seluruh Eropah, dan akhirnya ia akan membina banyak kapal dari segala jenis.Sekiranya kapal perang sebegini digunakan, maka mereka akan menyeberangi Lautan Atlantik pada masa itu dan datang ke Amerika Syarikat lambat laun.Oleh itu, pandangan Roosevelt adalah sangat jelas.Amerika Syarikat mesti mengambil bahagian dalam perang, dan lambat laun ia akan menyertai perang. Dalam keadaan sedemikian, kita tidak boleh hanya berdiam diri dan melihat Britain dihapuskan, jadi Amerika Syarikat mahu membantu Britain. Disebabkan "Akta Berkecuali" dan keengganan rakyat Amerika untuk membantu Britain, Roosevelt hanya boleh melobi Kongres untuk melonggarkan senjata. embargo , Menjelang akhir tahun 1939 kemajuan telah dibuat, dan Kongres Amerika Syarikat mencadangkan prinsip yang dipanggil prinsip tunai-dan-bawa. Apakah itu penghantaran sendiri tunai? Ia adalah negara yang berperang. Jika anda mempunyai wang dan wang tunai, anda boleh membeli senjata dari Amerika Syarikat, dan anda perlu menghantarnya sendiri. Pada zahirnya, ini nampaknya prinsip neutral. , iaitu, Jerman juga boleh membelinya, Britain juga boleh membelinya, dan kedua-dua pihak yang bertelagah boleh membelinya, tetapi sebenarnya, United Kingdom mempunyai akses ke Lautan Atlantik, dan kapal selam surat langsung Jerman tidak mempunyai keupayaan pengangkutan laut, dan Jerman tidak mempunyai wang tunai. Pada zahirnya Prinsip tunai-dan-bawa yang kelihatan neutral sebenarnya cenderung kepada UK.
Justru kerana prinsip wang sendiri inilah UK dapat menyatukan pertahanannya dalam keadaan paling lemah pada tahun 1940, jika tidak keadaan UK pada masa itu sangat berbahaya. Namun begitu, perang membakar wang dengan sangat cepat. Britain akhirnya menjimatkan 4.5 bilion dolar AS selama 8 tahun. Pada tahun pertama penggunaan perang, semua wang telah dibelanjakan pada separuh kedua tahun 1940. Pada masa ini, Britain mahukan United Negara menangis miskin , Berkata bahawa saya tidak mempunyai wang tunai yang mencukupi, dan saya tidak lagi boleh membeli senjata daripada anda mengikut prinsip bawa tunai, bolehkah anda memberi saya bantuan lain. Pada masa ini, Amerika tidak percaya, mengatakan bahawa walaupun aset semasa Empayar British telah hilang, anda masih mempunyai banyak aset luar negara. Pada masa itu, Britain masih mempunyai berpuluh bilion aset luar negara di luar negara. Amerika berkata jika anda ingin mendapatkan bantuan lanjut daripada saya, anda mesti menjual semua aset ini. Senaraikan pelbagai aset yang dikuasai oleh Amerika Syarikat dan dunia, bagaimana banyak saham yang anda kawal, berapa banyak syarikat yang anda kawal, berapa banyak bon yang anda ada, dan berapa banyak hartanah yang anda ada, semuanya disenaraikan. Apa yang orang Amerika maksudkan ialah memerah UK kering sebelum membantu, dan kemudian saya memberikan bantuan kepada anda. Churchill sangat marah. Ini adalah untuk mengeringkan Empayar British kita sebelum dia sanggup memberikan bantuan. Bukankah itu akan membuat kita muflis? Maka Churchill menulis surat 4,000 perkataan kepada Roosevelt pada akhir tahun 1940, memperkenalkan pelbagai kesukaran di Britain.
Apa yang Roosevelt fikir selepas menerima surat itu, saya tidak tahu. Walau bagaimanapun, pada penghujung Disember 1940, Roosevelt mengadakan sidang akhbar. Pada majlis resepsi, Roosevelt memetik rumah jiran yang terbakar, dan kemudian menggunakan contoh hos air untuk membalikkan pendapat umum. Dalam contoh ini, Roosevelt mencadangkan konsep Lend-Lease, yang merupakan sumber Akta Lend-Lease. (Jadi, pada tahun 1941, Kongres A.S. meluluskan Akta Lend-Lease yang terkenal untuk menyediakan pelbagai bantuan seperti senjata, bekalan ketenteraan, dan makanan kepada negara anti-fasis. Dari 1941 hingga 1944, 38 negara termasuk United Kingdom, Kesatuan Soviet , dan China Menerima sejumlah 50 bilion dolar AS bantuan daripada Amerika Syarikat. Selepas Perang Dunia II, Britain berada di ambang kejatuhan ekonomi. Bukan sahaja tidak mampu membayar, tetapi ia perlu memikirkan tentang A.S. dan Kanada dengan 5.5 bilion dolar A.S. untuk hidup. Wang itu telah dibayar balik selama 60 tahun, pada akhir tahun 2006 sebelum dibayar)
Roosevelt mencadangkan supaya kita boleh menghasilkan senjata dan peluru, dan kemudian memberikan bantuan kepada Britain. Selepas perang di Britain, kita boleh mengembalikannya kepada kita. Sangat bijak memintas pautan penting, iaitu pinjaman dolar AS. Semasa Perang Dunia Pertama, United Kingdom meminjam 5 bilion dolar A.S. daripada A.S., dan hanya membayar balik 1.5 bilion dolar A.S.. Mereka tidak membayarnya. Jadi jika ia datang untuk meminjam wang dalam dolar A.S., rakyat Amerika mungkin sangat sensitif, tetapi Roosevelt menggunakan pajakan untuk memintas Untuk meminjam wang, ia telah diluluskan di Kongres pada masa ini, dan kemudian Kongres segera menggubal undang-undang.
Pautan utama dalam perbincangan Rang Undang-undang Pajakan Pinjaman di Dewan Rakyat dan Dewan Negara adalah dari akhir 1940 hingga Mac 11941. Dalam tempoh tiga bulan ini, terdapat perbincangan intensif dan semua orang terpaksa mengundi. Kerajaan A.S. mengikut kehendak kerajaan British dalam senarai. Anda masih mempunyai begitu banyak aset luar negara. Dalam keadaan ini, saya tidak akan bersetuju untuk meminjam wang daripada saya, jadi anda perlu menjual aset luar negara anda terlebih dahulu. Apakah perkara pertama dalam senarai pada masa itu? Ia adalah syarikat yang sangat menguntungkan yang dikawal oleh United Kingdom. Ia kebetulan berada di Amerika Syarikat. Ia dipanggil Syarikat Rayon Amerika, yang menghasilkan pelbagai gentian sintetik, seperti nilon stoking dan stoking. Semasa Perang Dunia II, semua wanita menginginkannya. Syarikat Rayon Amerika mempunyai 7 kilang di Amerika Syarikat, menggaji 18,000 orang, dan hanya mempunyai aset ketara bernilai 120 juta dolar A.S.. Ia sangat kaya. Orang Amerika menyukai syarikat ini dan berkata bahawa anda mesti menjual syarikat ini dengan segera. Berapa banyak masa yang akan anda berikan? 72 jam, harga rendah 50 juta dolar AS, dijual kepada rakyat Amerika. Apabila kerajaan British mendengarnya, bukankah ini rompakan? Orang Amerika perlu bersetuju jika mereka tidak bersetuju. Jika mereka tidak bersetuju, perkara itu akan didedahkan dalam akhbar. British masih mempunyai syarikat yang begitu menguntungkan di Amerika Syarikat. Jika anda tidak melupuskan syarikat-syarikat ini dan minta orang Amerika pinjam wang, maka rakyat Amerika tidak akan bersetuju. Kerajaan British menimbangkan lagi dan lagi, dan terpaksa bersetuju dengan syarat-syarat Amerika Syarikat, dan kemudian menemui pemilik perniagaan British ini, dan memberi anda 36 jam untuk menjual perniagaan ini kepada Amerika. Apabila pemilik perniagaan mendengar ini, tidakkah anda terfikir tentang kehilangan besar keluarga kami? Kerajaan British berkata bahawa saya benar-benar tiada apa-apa untuk dilakukan, dan sekarang saya tidak boleh menjaga anda. Kita hanya perlu memenangi perang , yang merupakan keutamaan pertama. Jadi syarikat itu terpaksa menjualnya dalam masa 36 jam. Selepas keluarga Morgan membelinya dengan harga AS$54 juta, mereka menjualnya pada harga yang tinggi di pasaran AS dan memperoleh banyak wang. Churchill menyebut dalam memoirnya yang kemudiannya bahawa kami telah dipaksa oleh kerajaan AS untuk menjual sejumlah besar syarikat pada harga yang rendah, dan Syarikat Rayon Amerika adalah salah satu daripadanya.
Kes-kes yang disebutkan di atas hanyalah puncak gunung es. Pada masa itu, Amerika Syarikat memaksa United Kingdom untuk melelong sejumlah besar aset teras penting. Melalui helah ini, Amerika Syarikat pada dasarnya boleh melucutkan Empayar British daripada pelaburan luar negara yang terkumpul selama beratus-ratus tahun, yang merupakan aset cair. Kemudian ada aset tidak cair, aset tetap. Sebagai contoh, Britain masih mempunyai banyak tanah jajahan dan pangkalan tentera di luar negara. Sudah tentu, rakyat Amerika tidak mahu tanah jajahan, mereka fikir tanah jajahan sudah lapuk, mahal dan tidak cekap. Tetapi pangkalan tentera British adalah berharga. Pada masa ini, seorang lelaki bernama Dr Hammer muncul. Lelaki ini agak seperti Soros hari ini. Berfikir tentang puluhan bilion dolar dalam aset penjajah, jika saya membuat perjanjian ini di tengah-tengah, berapa banyak wang yang akan saya hasilkan? Jadi dia mula merancang. Lagipun, United Kingdom berhutang kepada Amerika Syarikat sebanyak 5 bilion dolar AS. Ia telah membayar balik 1.5 bilion hutang Perang Dunia I, dan masih terdapat 3.5 bilion yang belum dibayar. Mengikut syarat neutral Amerika Syarikat, Amerika Syarikat tidak sepatutnya menyediakan pembiayaan kepada United Kingdom, tetapi ia boleh mendapatkan bantuan. Kerana selepas Perang Dunia Pertama, Amerika Syarikat mengurangkan hutang perang untuk banyak negara.Contohnya Itali berkurangan separuh, Perancis berkurangan lebih separuh.Contohnya Jerman yang kalah dalam perang mendapat sedikit pampasan, tetapi Amerika Syarikat melabur lebih banyak. Amerika Syarikat sangat, sangat, sangat kedekut kepada United Kingdom, dan tidak akan memaafkan sesen pun hutang. Hammer fikir, jika kita boleh mengurangkan hutang Britain sebanyak separuh seperti Itali, 3.5 bilion akan menjadi 17. Adakah 500 juta? Kemudian kami mengambil pangkalan tentera dan pulau-pulau Empayar British di seluruh Hemisfera Barat, dan kami melakukan penilaian aset, contohnya, Newfoundland ke Kanada, ke Laut Caribbean di Amerika Tengah, dan ke Kepulauan Falkland di Amerika Selatan. , ditambah 25 juta dolar AS untuk setiap pulau, dan kemudian menjadikannya sebagai pakej aset. Berpuluh-puluh pulau dibungkus bersama, tepat 1.7 bilion, dan masih ada baki wang, dan kemudian pemusnah dihapuskan oleh United Amerika Syarikat, 50 kapal pemusnah akan dilupuskan bersama ke United Kingdom. Dr. Hammer menggelar rancangan ini sebagai pemusnah pangkalan tentera. Selepas dia memikirkan rancangan ini, dia dengan gembira membentangkannya kepada Kongres. Kongres melihatnya sebagai menarik, dan kemudian memasukkannya ke dalam rang undang-undang yang dibincangkan oleh Kongres, tetapi akhirnya ia tidak dibincangkan dalam mesyuarat itu. Sebab utama ialah Amerika Syarikat bimbang bahawa rakyat lebih sensitif terhadap hutang yang terhutang oleh Amerika Syarikat, jadi ia dibuang. , pendapat umum mungkin mendapat tentangan. Hammer berkata bahawa pendapat umum ini tidak difikirkan terlebih dahulu, jadi pendapat umum ini juga mudah dikendalikan. Apakah pendapat umum? Saya datang untuk mengumpul data, bukti telefon bimbit, dan mengupah sekumpulan orang untuk melaporkan Amerika Syarikat sejak meletusnya Perang Dunia II dari 1939 hingga 1940. Semua akhbar utama, semua artikel pengulas, dan semua komen yang diterbitkan oleh editor membuat banyak suntingan, memotong artikel akhbar ini, dan membuat taklimat yang sangat tebal, dan kemudian dia menganalisisnya dalam taklimat, dan mendapati bahawa 92% daripada artikel ulasan menyokong AS membantu UK. Adakah anda tidak mahu pendapat umum? Ini adalah pendapat umum. Kami tidak tahu sekarang sama ada ia dinilai mengikut kriteria di atas. Bagaimanapun, mengikut suntingan, 92%, sebahagian besar orang menyokong Amerika Syarikat untuk membantu United Kingdom. Jadi Dr. Hammer memberikan taklimat ini kepada Roosevelt. Roosevelt melihat taklimat itu dan mendengar rancangan Dr. Hammer, dan berpendapat ia agak boleh dipercayai. Kenapa, perang sudah hampir, dan Amerika Syarikat akan menyertai perang. Mustahil tanpa pangkalan tentera. Justru kerana transaksi inilah Britain mendapat 50 kapal pemusnah. 50 pemusnah ini memainkan peranan utama dalam perang 1941 terhadap kapal selam Jerman. (Sudah tentu, kita tidak tahu berapa banyak wang yang diperoleh Hamer, autobiografinya tidak menyatakan). Lihatlah jurangnya, biasanya kami menjual semula barang-barang kecil, orang ramai berfikir untuk menjual semula pangkalan tentera di seluruh Hemisfera Barat Empayar British. Amerika Syarikat hampir memasuki perang tanpa pangkalan tentera, dan kerana perjanjian inilah Britain mendapat 50 kapal pemusnah, yang memainkan peranan utama dalam perang 1941 menentang kapal selam Jerman. (Sudah tentu, kita tidak tahu berapa banyak wang yang diperoleh Hamer, autobiografinya tidak menyatakan). Lihatlah jurangnya, biasanya kami menjual semula barang-barang kecil, orang ramai berfikir untuk menjual semula pangkalan tentera di seluruh Hemisfera Barat Empayar British. Amerika Syarikat hampir memasuki perang tanpa pangkalan tentera, dan kerana perjanjian inilah Britain mendapat 50 kapal pemusnah, yang memainkan peranan utama dalam perang 1941 menentang kapal selam Jerman. (Sudah tentu, kita tidak tahu berapa banyak wang yang diperoleh Hamer, autobiografinya tidak menyatakan). Lihatlah jurangnya, biasanya kami menjual semula barang-barang kecil, orang ramai berfikir untuk menjual semula pangkalan tentera di seluruh Hemisfera Barat Empayar British.
Disebabkan oleh transaksi sedemikian, Britain memperoleh sejumlah besar bekalan, dan kemudian Akta Lend-Lease telah diluluskan di Amerika Syarikat, tetapi bagaimana untuk melaksanakannya memerlukan United Kingdom dan Amerika Syarikat menandatangani perjanjian pajakan khusus, dan dalam proses menandatangani perjanjian, kedua-dua kerajaan bermula Berlaku pergaduhan. Sebagai contoh, tujuan utama Jabatan Perbendaharaan A.S. adalah untuk mencekik talian hayat kewangan British dan menghalangnya daripada dihidupkan semula. Jika ia dihidupkan semula, ia akan terlibat dalam zon paun Empayar British dan terlibat dalam perang perdagangan dengan Amerika Syarikat. Jadi gunakan perang untuk mencekik dia sampai mati. Kementerian Kewangan bercadang untuk mengawal penggunaan bahan Amerika oleh Britain, dan dengan tegas menghalang British daripada mengambil bahan-bahan yang dipajak dari Amerika Syarikat. Bagaimana jika mereka menjualnya di pasaran antarabangsa? Mereka adalah bahan yang kami bantu orang Amerika kepada anda. Anda ambil bahan ini Menjual banyak rizab, dan selepas perang tamat, anda bebas melakukan apa sahaja yang anda mahu, dan kemudian terlibat dalam zon paun, dan mengadakan perang perdagangan dengan Amerika Syarikat, itu tidak akan berhasil. Oleh itu, Kementerian Kewangan mencadangkan untuk mengkaji semula setiap enam bulan, dan untuk memastikan bahawa rizab pertukaran asing British tidak boleh melebihi 1 bilion dolar AS, iaitu wang tunai di tangan British, yang hanya boleh bertahan selama 1-2. bulan penggunaan perang. Terperangkap dalam kebuntuan, setiap jumlah wang dan setiap bantuan perlu dijejaki di mana ia digunakan. Ini adalah Jabatan Perbendaharaan A.S. yang mencekik talian hayat kewangan United Kingdom, dan ia mesti menekan kedaulatan kewangannya pada tahap minimum. Selain itu, Jabatan Negara A.S. memberi tekanan kepada UK dari arah lain. Arah ini ialah Sistem Keutamaan Imperial Empayar British. Ia mempunyai sistem keutamaan kerana zon pound British. Selepas sistem keutamaan dilaksanakan, ia akan melindungi British zon paun Perdagangan Amerika Syarikat telah membentuk kesesakan dan kesan penindasan ke atas perdagangan AS. Jabatan Negara berkata bahawa anda mesti berputus asa dalam perkara ini. ("Memorandum Hull" menyebut dua perkara. Hull ialah Setiausaha Negara Jabatan Negara pada masa itu). Pertama, United Kingdom tidak boleh menjalankan perdagangan diskriminasi dengan Amerika produk, dan perdagangan tidak boleh terlibat dalam diskriminasi. Kedua, UK tidak boleh mengenakan kawalan pertukaran asing ke atas pound. Apakah maksud ini, iaitu, Empayar British mempunyai banyak tanah jajahan, dan dolar atau emas yang diperolehi oleh koloni-koloni ini sebagai pertukaran mata wang asing semuanya tertumpu di London, dan London memberikan beberapa pound kepada negara-negara penjajah tersebut. Anda ambil pound dan berikan saya dolar, jadi rizab pertukaran asing London akan meningkat, dan pada masa yang sama, ia akan mengurangkan permintaan untuk produk Amerika di tanah jajahan, kerana ia tidak mempunyai dolar, dan ia tidak boleh membeli sesuatu daripada Amerika Syarikat Jabatan Negara berpendapat ini adalah Sedikit penindasan tiruan terhadap eksport AS. Jadi dua perkara ini mesti ditinggalkan.
Tetapi jika anda melepaskan dua perkara ini, apakah maksudnya? Ini akan membawa akibat yang serius. Seluruh industri Empayar British sendiri telah beralih kepada pengeluaran industri ketenteraan, jadi kapasiti pengeluaran barangan pengguna industri dan barangan pengguna harian yang anda hasilkan adalah tidak mencukupi. Sebagai contoh, anda tidak boleh menukar dolar AS yang diperoleh daripada eksport bahan mentah India dengan barangan pengguna industri. Ia menukar banyak pound dengan India, dan India tidak boleh membeli apa yang diperlukan dengan pound, jadi negara penjajah itu Mereka tidak mahu menukar paun dengan dolar. Jika A.S. membenarkan U.K untuk mengakses kawalan pertukaran asing, maka negara-negara penjajah itu akan menjual pound untuk merebut dolar, supaya negara-negara penjajah ini akan menjadi dolar, dan semua orang tidak akan mahu pound. Kemudian keseluruhan sistem Empayar British dan kesatuan mata wang akan runtuh sepenuhnya. , Kemudian siapa yang akan mengikut Britain pada akhirnya, semua orang akan menuntut mata wang bebas dan ekonomi bebas, mereka ini akan runtuh, dan sistem penjajah akan runtuh. Keynes adalah wakil United Kingdom pada masa itu. Sebaik sahaja dia melihat permintaan daripada Jabatan Negara A.S., dia tahu apa yang sedang dilakukan oleh Amerika Syarikat. Sepanjang proses rundingan, Jabatan Perbendaharaan A.S. menggunakan kayu besar untuk menindas kedaulatan kewangan Britain. Jabatan Negara menggunakan pisau bedah untuk cuba mengarahkan United Kingdom, dan kedua-dua pihak menyerang bersama-sama, menjadikan keadaan United Kingdom sangat sukar. Jadi kita melihat bahawa saat genting perang antara Britain dan Amerika Syarikat sebenarnya adalah tempoh kritikal untuk permainan mata wang dan kewangan.
Kita juga telah melihat keadaannya, Amerika Syarikat mempunyai kelebihan yang menyeluruh. Sudah tentu, walaupun Britain mengetahui hasrat Amerika Syarikat, pemimpin kedua-dua pihak masih perlu bertemu.Pada tahun 1941, satu sidang kemuncak telah diadakan di atas kapal penjelajah Amerika Syarikat di Atlantik Utara. Di sinilah Piagam Atlantik berasal. Ia adalah kontroversi apabila ia datang kepada ekonomi selepas perang. Perkara 4 "Piagam Atlantik", prinsip utama Churchill, perkara utama ialah Britain dan Amerika Syarikat harus secara adil dan sama rata mengagihkan bahan mentah dan pasaran dunia di seluruh dunia. Perhatikan bahawa dia menggunakan pengagihan adil, apakah maksudnya? Kongsi dunia sama rata dengan Amerika Syarikat, kongsi bahan mentah dan pasaran bersama-sama, Amerika Syarikat pasti tidak bersedia, mengapa anda berkongsi dengan saya sama rata, kami menyokong perdagangan bebas, sebab utama ialah Amerika Syarikat mempunyai kekuatan perindustrian yang sangat kuat , dan mata wang AS pasti akan mengalahkan Britain di pasaran antarabangsa. Ia membazir air, jadi mengapa saya perlu berkongsi dengan anda sama rata. Oleh itu, pihak A.S. meminta semakan, menukarnya kepada U.K. dan A.S. yang pertama mengecualikan diskriminasi perdagangan terhadap kedua-dua negara asal dan produk kedua-dua pihak. Di samping itu, semua negara di dunia harus hidup bersama dan mempunyai akses yang sama kepada pasaran dan bahan mentah di semua negara di dunia. Ambil perhatian bahawa rakyat Amerika menggunakan kemasukan sama rata ditambah tanpa diskriminasi, kerana rakyat Amerika percaya bahawa di bawah syarat persaingan yang sama rata dan bebas, barangan British bukan saingan kepada barangan Amerika. Satu adalah pengagihan sama rata, satu lagi akses sama rata, kedua-duanya boleh dikatakan sangat berbeza. Akhirnya, Roosevelt memuktamadkan draf tersebut.Semua negara, besar atau kecil, menang atau kalah, boleh sama-sama memasuki pasaran semua negara dan mendapatkan bahan mentah. Akhirnya, ia diserahkan kepada Churchill, yang tahu sekilas pandang bahawa ia adalah untuk sistem keutamaan empayar British, jadi Churchill berkata untuk memikirkannya terlebih dahulu dan meminta pendapat kerajaan.
Tanah jajahan British dibahagikan kepada jajahan dan jajahan. Dominion bermakna wilayah ini mempunyai parlimen bebasnya sendiri, boleh mempunyai kuasa undang-undang untuk memainkan Qunar, dan mempunyai tenteranya sendiri. Ia bersamaan dengan badan bebas, dan haknya untuk mengisytiharkan perang dan kuasa diplomatik adalah milik United Kingdom. Apakah kuasa-kuasa ini? Newfoundland, Kanada, New Zealand, Australia, Afrika Selatan. Apa itu tanah jajahan? Anda tidak mempunyai kuasa perundangan, tiada autonomi, dan anda tidak dibenarkan mempunyai tentera. British terus menghantar gabenor untuk memerintah secara langsung.
Jadi Churchill berkata bahawa dia hanya akan memberikan jawapan selepas berunding dengan Dominion. Jelas sekali Churchill berlengah-lengah. Roosevelt berhenti, kami tidak akan berlengah dengan anda, Roosevelt membuat konsesi tertentu, konsesi ini akhirnya dicerminkan dalam Artikel 4 "Piagam Atlantik", iaitu, atas premis untuk menghormati kewajipan antarabangsa yang sedia ada, Britain dan Amerika Syarikat, termasuk negara lain pada masa hadapan, asingkan setiap negara Setiap orang, besar atau kecil, mempunyai akses yang sama kepada pasaran dan pasaran dunia untuk bahan mentah. Kemudian Amerika Syarikat juga membuat sedikit konsesi mengenai perjanjian pajakan, iaitu, dalam kes kemiskinan ekonomi yang melampau di United Kingdom, kami boleh berunding dan membiarkan anda berehat. Majlis Negeri juga telah membuat beberapa konsesi, secara prinsipnya masih sama seperti yang diperkatakan sebentar tadi, tetapi kedua-dua pihak mesti terus bertindak, mencapai kata sepakat, dan kemudian berbuat demikian apabila keadaan mengizinkan. United Kingdom merasakan bahawa ia boleh diterima, jadi United Kingdom dan Amerika Syarikat mencapai perjanjian pajakan. Pada masa ini, keseluruhan perang dapat dilancarkan sepenuhnya, dan United Kingdom mempunyai kekuatan yang mencukupi untuk melawan Jerman.
Selain pertandingan rasmi, terdapat satu lagi medan perang, iaitu medan perang mata wang. Iaitu, sama ada sistem mata wang pasca perang mempunyai kata putus mengenai dolar AS atau pound British, ini adalah pertempuran penentu utama. Mengenai isu ini, Amerika mencadangkan Pelan Putih, dan British mencadangkan Pelan Keynesian, yang membuka pertempuran yang menentukan antara dolar AS dan pound British. Mengenai isu ini, kita akan terus bercakap mengenainya apabila ada masa.
Mengumpul
